Serdecznie zapraszamy na marcowe spotkanie, na którym Marcin Będkowski (IJP) wygłosi referat pt. „Sto lat perswazji w polskim Sejmie. Studium korpusowe”
Spotkanie odbędzie się jak zwykle na platformie Zoom w czwartek 20 marca, w godz. 13.15-14.45.
https://uw-edu-pl.zoom.us/j/95905134285
STRESZCZENIE
Celem wystąpienia będzie zaprezentowanie wyników analizy przemówień sejmowych pod kątem wybranych zabiegów perswazyjnych. W pierwszej części wystąpienia przedstawię wprowadzenie dotyczące kategorii wskaźników inferencji oraz systemowych środków perswazji. Te pierwsze znane także jako słowa wskaźniki (np. „więc, „ponieważ”, „zatem”) służą do wyrażania rozumowań, w szczególności formułowania argumentacji (Janier, Saint-Dizier 2019, Lawrence, Reed 2020, Szymanek 2004). Systemowe środki perswazji – znane także jako stopery regresu – to przede wszystkim operatory pomagające uniknąć zobowiązania do prezentowania racji na rzecz głoszonych tez. Są to w szczególności tzw. operatory blokujące weryfikację (np. „Naukowcy udowodnili, że…”, „Jestem pewna, że…”), operatory zmniejszające poziom siły asercji lub zakres sądu („Jest prawdopodobne, że…”, „Przypuszczam, że…”, „niektórzy”), operatory zmieniające hierarchię układu informacyjnego (np. „ale”), operatory emotywno-ewaluacyjne (np. „dobry”, „brzydki”, „szwajcarski”) (Sinnott-Armstrong, Fogelin 2010, Sinnott-Armstrong 2018, Awdiejew 2004, 2007).
W drugiej części scharakteryzuję Korpus Dyskursu Parlamentarnego (Ogrodniczuk 2018, Ogrodniczuk, Nitoń 2020) oraz zaprezentuję uzyskane wyniki. Dane zebrane w korpusie zostały uzupełnione o dane z posiedzeń bieżącej kadencji (do marca 2025) i poddane automatycznej anotacji z wykorzystaniem autorskiego rozwiązania znakującego teksty pod kątem kategorii będących przedmiotem pierwszej części wystąpienia (zob. np. Devlin et al. 2018, Mroczkowski et al. 2021). Tak przetworzone teksty mogą stanowić podstawę pogłębionych badań o charakterze jakościowym czy materiał na zajęcia poświęcone analizie argumentacji. Podejście to umożliwiło jednak także zdefiniowanie wskaźników stylometrycznych pozwalających filtrować i grupować wystąpienia parlamentarne, a także, co nawet ważniejsze, porównywać przemówienia wg różnych kryteriów, obejmujących m.in. przynależność partyjną, płeć oraz kadencję Sejmu. Uzyskane rezultaty rzucają światło na naturę języka polityki w różnych jego przejawach, a także na samą argumentację, funkcje wskaźników inferencji oraz systemowych środków perswazji (Będkowski, Rogowska 2024a, 2024b).
