Historia

Instytut Języka Polskiego na Uniwersytecie Warszawskim istnieje od 1 września 1975 roku. Został powołany w związku z przekształceniem Wydziału Filologii Polskiej i Słowiańskiej UW w Wydział Polonistyki. Wcześniej w obrębie Wydziału Filologii Polskiej i Słowiańskiej istniał osobny Instytut Filologii Polskiej. Instytut Języka Polskiego kontynuuje tradycję badań nad językiem, która na Uniwersytecie Warszawskim rozwijała się od początków tej uczelni. W latach 1816–1818 wykładał tu Samuel Bogumił Linde – slawista i leksykograf, autor Słownika języka polskiego.

Po odzyskaniu niepodległości z Wydziałem Historyczno-Filologicznym UW byli związani tacy wybitni językoznawcy, jak Jan Baudouin de Courtenay (który teraz jest patronem biblioteki IJP), Adam Antoni Kryński, Stanisław Szober i Witold Doroszewski. Po II wojnie światowej w Katedrze Historii Literatury Polskiej pracowali znani badacze języka polskiego – Stanisław Skorupka, Halina Koneczna, Halina Kurkowska, Danuta Buttler, Barbara Bartnicka, Renata Grzegorczykowa, Jadwiga Puzynina i Halina Satkiewicz.

W Instytucie Języka Polskiego odbywały ważne spotkania naukowe i gościli znani językoznawcy. W końcu lat 70 odbyła się tu pierwsza w Polsce dyskusja na temat socjolingwistyki z udziałem Andrzeja Ziółkowskiego i Marka Piotrowskiego (autorów znanej pracy Zróżnicowanie językowe a struktura społeczna) oraz Haliny Kurkowskiej, która reprezentowała Instytut Języka Polskiego. Kilkakrotnie IJP gościł Jurija Apresjana i Igora Mielczuka. Bywała tu z wykładami  Anna Wierzbicka, zawsze gromadząca tłumy słuchaczy.